Dayanak İlişkiler

İçimizdeki boşlukla kurduğumuz ilişki, ilişkilerimize yön verecektir.

İlişkisel eksende, dayanak ilişkiler terimi; akut bir destek, kısa süreli haz ya da duygudurum düzenleme ihtiyacına dayanan duygusal ve cinsel bağları tanımlamak için kullanılabilir.

Bu tür bağlar, yapısal bir eksikliği gidermez; yalnızca boşlukla temasın tetiklediği anksiyeteyi askıya alır. 

İlişkinin merkezinde ötekini tanıma ve keşfetme arzusundan ziyade, tarafların kendi varoluşsal kırılganlıklarını yönetme çabaları yer alır.

Burada ilişki bir araçtır; taraflar söz konusu bağı dengede kalmak, güvende hissetmek ya da zor bir dönemi atlatmak için kullanırlar. 

Bu bağlar, kişiliği onarmayıp, kişinin ayakta kalmasına yardımcı olurlar. Yapı onarılmaz ama çöküşün -geçici olarak- önüne geçilir.

Dayanak ilişkiler, duygu düzenleme yeteneği sınırlı yapılarda; terk edilme anksiyetesi ve kimlik dağılmasına karşı kalkan işlevi görürler. Bu bağlar, sahici bir ötekine yönelişten çok, çöküşü erteleyen birer destektir.

Örneklerine, bağlanma sorunları yaşayan kişilik örüntülerinde (örn. borderline ve narsisistik yapılarda) daha sık rastlarız.

“Partner” bir yedek üs, bir nevi geçici sığınak olarak kullanılır, sevgili olarak görülmez. Ortak gelecek planları veya sorumluluklar mevcut değildir.

Partner objeleştirilmiş, duygudurum düzenleyici bir tampona indirgenmiş, dolayısıyla etik temel hasar almıştır.

Dayanak ilişkilere yönelme eğiliminin kökeninde çoğunlukla ilk deneyimler ve bağlanma yaraları bulunur. Kişinin kendi içsel boşluğuna tahammülü zayıftır, -ve dışarıdan tedarik edeceği maddeyle- bir başkasının geçici varlığıyla, söz konusu tahammülsüzlüğün yol açtığı huzursuzluğu yatıştırmaya çalışır.

Bağlanmak tehlike olarak algılandığında, bağımlılıklara ve yüzeysel -geçici- bağlara sığınma eğilimi artar.

Görsel: https://www.instagram.com/yuvalrob?igsh=NnlhdHF2aWhlYWRq // @yuvalrob